Een workshop damestas lezen is erg leuk en vooral interessant om meer over jezelf (en je collega’s) te weten te komen. Journalist Rob Rombouts schreef er onlangs een leuke column over in het Parool, na een tweegesprek met spiritainer Yoke.

Een man mag toch niet in een damestas kijken?
‘Alleen met toestemming!’

Wat zit er in zo’n damestas?
‘Meer dan ze weet. Gemiddeld 34 voorwerpen, waarvan ze er acht gebruikt. Zes lipsticks, een agenda van twee jaar geleden. Een sleutel, maar waarvan?’

Waarom?
‘Als een massamoordenaar passeert, wil ze hem een motorzaag kunnen geven. Voorbereid op alle situaties. Alles waar ze onbewust bang voor is of naar verlangt, koppelt ze aan voorwerpen.’

Bang voor wat?
‘Drie paar zakdoekjes voor als ze toch gaat huilen. Die knalrode lipstick als ze in het openbaar moet spreken en die ze nooit gebruikt.’

Waar verlangt ze onbewust naar?
‘Veel vrouwen hebben een multi-tool, een zakmes om niet afhankelijk te zijn van een man. De verstandige vrouw draagt een condoom als ze is geïnteresseerd in mannen en blijft hopen.’

Vanwaar de tassenverslaving?
‘Elke tas staat voor een ander aspect van de vrouw. Een tas is ook een reddingsboei waar ze zich aan vasthoudt als ze alleen op pad is.’

Een onzekere vrouw heeft een grote tas?
‘Ze kan ook dingen meenemen voor kind, collega of partner.’

Wat heeft een man aan een workshop Damestaslezen?
Éen tas (maar ook de inhoud van een broekzak!) onthult het onbewuste.’

Leest u ook stinkende sporttassen van mannen?
‘Nee, zo’n tas heeft een specifieke functie. Mannen hebben hun eigen probleem. Die stoppen alles als eekhoorntjes weg in allerlei zakken. Of hebben allerlei apps.’

Een tas is deel van de vrouw?
‘Een extra dna-streng. Je hebt paradijsvogels die weinig in hun tas hebben omdat niets perfect is. Zij lezen vtwonen en willen elke maand een nieuw interieur. Er zijn koekoeksvrouwen die hun spullen in de tas van hun vriendin stoppen.’

De vrouw zonder tas?
‘Die moet bestaan. Ergens.’